طراحی لباس در دوران بیزانس

بیزانسیها دو تحول مهم در پوشاک ایجاد کردند، در سده سوم میلادی بافنده های سوریایی با استفاده از ماکو، به بافت نقش دار دست یافتند. تحول دیگر پرورش کرم ابریشم برای دست یابی به ابریشم بود که در دوران امپراطوری ژوستی نین انجام گرفت و در سراسر اروپا کم و بیش رواج یافت. با حمایت و نقشه ژوستی نین، تخم کرم ابریشم و بذر درخت توت را دو نفر رهبان پارسی در عصای خود پنهان کردند و از چین به بیزانس ( رم شرقی ) بردند.

پوشاک بیزانسی ها تحت لباسهای یونان و رم و مشرق زمین بود. پبچ و تاب و چین و شکن های لباس از رمیان و جلوه و جلال را از مشرق زمینیان گرفتند و با پارچه های زیبای ابریشمین حریر  و زربفت درهم آمیختند . در این دوران به دلیل نفوذ مسیحیت، بدن کامل پوشیده می شد. مرد و زن پیراهن های بلند و راسته با آستین هایی بلند از ابریشم یا کتان می پوشیدند و روی آن کمربند می بستند. کمربندهایی گرانبها از چرم یا قطعه های کوچک طلا، که با حلقه هایی به یکدیگر متصل و یا مستقیما به هم چفت می شدند و همگی با سنگهای رنگارنگ و گرانبها تزیین می یافتند.

حتماً بخوانید: طراحی لباس

مردان بلند پایه روی پیراهن خود شال بلندی به شکل نیم دایره به نام دالماتیک که یادآور توگای رومی بود بر شانه می افکندند. در حاشیه چپ شال که در جلو سینه قرار می گرفت، کلاووس قرار می گرفت، طراحی لوزی شکل و تزیینی داشت و با نخهای زر برو دری دوزی و جواهر نشان میشد، و نشانه مقام و درجه والای اجتماعی بود و زنان روی پیراهن خود شال بلندی چون پالا یا ستولای رُمی بر دوش می افکندند و گاه نیز آن را بر سر می انداختند. مرد و زن شال خود را به روی شانه راست آورده و با سنجتق قفلی با سنجاق سینه جواهر نشان می بستند.

لباس مردانه اغلب پارچه ای ساده و بدون نقش داشت که به آن نوارهایی برودری دوزی شده با نخهای رنگین مب افزودند. ولی لباس زنان از پارچه های نقشدار تهیه میشد. هر دو نوع پوشاک را ماهرانه به زیباترین شکلهای برو دری دوزی و سنگ دوزی، می آراستند.

بعدها پیراهنی کوتاه از کتان با ابریشم ظریف در زیر پیراهن بلند اصلی، اضافه گردید. پبراهن اصلی نیز تبدیل به خرقه ای بلند با آستینهایی بلند و گشاد شد که گانا نام گرفت. در اواخر این دوره پیراهنی کوتاه به نام ژوپ برای زنان بوجود آمد که آن را روی پیراهن اصلی خود می پوشیدند.

حتماً بخوانید: طراحی لباس با نرم افزارهای فتوشاپ و ایلوستریتور

زنان موی خود را با سربندی از تور ابریشمین که تار و پودش را از دانه های مروارید گذرانده بودند، می پوشاندند. چندی بعد برای تزیین سربند، همراه با مروارید، الماس و پس از آن، زنان قرون وسطی همین سربند را برای خود برگزیدند. گوهرگران جواهراتی زیباتر از محصول ایتالیاییها می ساختند، که شامل انگشتر، دستبند، سنجاق سینه و گوشواره با طراحهایی تزیین بود. نقش مورد علاقه آنها در تهیه گوشواره، یک جفت پرنده بود. مواد خوشبو کننده و عطریات مشرق زمین نیز به حد زیاد به کار می رفت.

سندل همچنان پوشیده میشد ولی آنها که ثروتمند بودند چکمه هایی از چرم نرم می پوشیدند که تا مچ پا بود، پنجه ای باریک داشت و بیشتر به رنگ های درخشان تهیه و  با نخهای طلایی و مروارید، برودی دوزی میشد.

پوشاک عهد بیزانس با گذشت زمان و طی سده های، مجلل تر شده و تاثیر زیادی بر لباسهای قرون وسطی و رنسانس اروپا گذارد. همچنین مبنای لباسهای روسی شد، چنان که اثر آن امروز هم در لباس رسمی اسقفها و کشیشان آن سرزمین باقی مانده است.

منبع: nasimbeyt.com